Maandag 12 juli: van Watermillock via Bowness naar St Johns in the Vale

Vanochtend zijn we op tijd vertrokken. Al gauw kwamen we bij het Ullswater, een groot meer, waar we natuurlijk even moesten kijken. Toen we daarna doorreden kwamen we langs de Aira Force. Dat is een riviertje in een bergachtig bosgebied, met prachtige watervallen (de grootste is de eigenlijke Aira Force). Het geheel wordt beheerd door de National Trust, dus dat betekent betaald parkeren (4 pond). Maar ja, dan hadden we maar lid moeten worden. We hebben daar een mooie wandeling gemaakt van een uur. Veel klimmen en dalen. Veel eeuwenoude bomen. Dat zie je in Engeland niet vaak.
Na een kopje koffie weer doorgereden in de richting van Windermere en Bowness-on-Windermere. Daarbij kwamen we door de Kirkstone Pass: een steile bergpas. Dat is de hoogste weg van het Lake district. En ook al is hij maar 454 meter hoog, het ziet er uit en voelt aan als een echte berg.

In Bowness vonden we een Caravan Club camping precies naast de parkeerplaats. Maar helaas was de camping vol, zodat we toch maar gewoon geparkeerd hebben. We zijn met het treintje (achter een soort tractor) naar het stadje gereden. Het is een heel toeristisch gebeuren. Veel eetgelegenheden, rondvaartboten, roei- en motorbootjes te huur. Het was er vrij druk. Kun je nagaan hoe het hier is als het Engelse vakantieseizoen echt op gang komt.
Na een paar uur Bowness vonden we het wel genoeg. We willen de komende dagen naar het noorden. Daarom zochten we een camping in de buurt van Keswick. We vonden in ons boekje Burn’s Farm in St Johns in the Vale, een paar kilometer ten zuidoosten van Keswick. Prachtige route er naar toe. Het is een eenvoudige camping bij een actief boerenbedrijf, middenin het land, niets in de buurt. Prima voor een nachtje.

Het weer was vandaag heel redelijk. Droog, niet veel wind, af en toe een beetje zon, een graad of 18.