Ook vandaag hebben we onze routine voortgezet: eerst een eindje rijden, dan ontbijten. Vandaag vonden we weer een prachtig ontbijtplekje, en wel direct aan Loch Laxford. Daarna weer een prachtige weg gereden, voor 50 kilometer single track, naar Durness (zo’n beetje de meest westelijke bereikbare plaats aan de noordkust) en vandaar om Loch Eriboll heen. Ondanks het wat miezerige weer waren de uitzichten weer absoluut fantastisch. We volgden vandaar de noordkust naar het oosten. Het landschap blijft mooi, maar wordt geleidelijk aan steeds minder spectaculair. Daarom wordt vaak aangeraden de weg andersom te rijden. Doen we een volgende keer weer.
Uiteindelijk zijn we doorgereden tot John O’Groats: het meest oostelijke puntje van de noordkust. De camping hier staat voller dan we gewend zijn en we staan dan ook niet helemaal vooraan. Desondanks hebben we uitzicht op de Pentland Firth: de zeestraat tussen het Schotse vasteland en de Orkney eilanden. Daar komen de Atlantische oceaan en de Noordzee bij elkaar. Dat leidt tot gevaarlijke stromingen, schijnt het, en in elk geval regelmatig tot een branding een paar honderd meter uit de kust, waar beide wateren op elkaar stoten.
 |
| Het strand bij Durness (het stipje in het midden is een dode zeehond) |
Onderweg zijn we gestopt bij Loch Laxford (ontbijt), iets voorbij Durness (zie de foto), bij Kyle of Tongue (voor een kop koffie; daar merkten we dat we mobiel internetverbinding hadden en hebben we gauw het blog bijgewerkt) en in Thurso (bij de Lidl, voor boodschappen).
De camping bij John O’Groats is heel basic, maar wel compleet. We willen hier wat langer blijven staan, in elk geval een dag of drie.
Het weer was vandaag heel wisselvallig: in de nacht wat regen, ’s morgens droog, later af en toe een bui. Weinig wind, geen zon. Temperatuur: eerst heel aangenaam (18/19) later wat frisser.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten