Donderdag 12 augustus: Fort William en Mallaig

Die spierpijn viel dus reuze mee. Een beetje stram in de benen, dat is alles. En zelfs de blaren waren vanochtend helemaal verdwenen.

Vandaag zouden we kalm aan doen. Dat bestond eruit dat we een tochtje naar Mallaig aan de westkust hebben gemaakt.

Maar eerst zijn we nog even gestopt bij Neptune’s Staircase, waar ze nu wel aan het schutten waren.

We zijn twee jaar terug in Mallaig geweest met de trein, maar nog nooit met de auto. Wij vonden de weg leuker, omdat de uitzichten vanuit de trein toch vaak door bomen worden verstoord. Het landschap heeft wel iets weg van de Highlands. Bergen, meren, rivieren, hei, allemaal in overvloed. Hier is het alleen allemaal veel compacter. Het Madurodam van de Highlands, zeg maar.

Ons uitzicht vanuit de Cornerstone

In Mallaig hebben we wat rondgekeken. In de Village hall was een uitverkoop van outdoorspullen. Daar heb ik een broek en beenkappen (heten die zo?) gekocht. Annelies heeft het oog laten vallen op een bepaald hoedje, maar dat heeft ze ook hier niet kunnen vinden. Daarna heerlijk gegeten in de Cornerstone, op de eerste verdieping met zicht op de haven. De ober deed denken aan de Spaanse ober Manuel van Falty Towers, maar het eten was perfect! Van Mallaig uit vertrekken vissers en kleine veerboten naar de kleine eilanden. Daar heeft het stadje zijn bekendheid te danken, verder is er niet veel.

Het monument bij Glenfinnan

Op de terugweg zijn we gestopt bij Morar, waar een rivier zich spectaculair in een meer stort. Daarna bij een parkeerplaats waar Bonnie Prince Charlie in 1745 zijn laatste (mislukte) poging heeft gestart om de Engelse troon terug te veroveren. Het ging ons eerlijk gezegd meer om het prachtige uitzicht! Onze derde stop was bij het monument van Glenfinnan. Dat herinnert ook aan 1745, en er is ook uitzicht op een mooi viaduct waar de trein overheen gaat. Toen met onze treinreis werd daar nogal ophef over gemaakt, maar vanuit de trein zie je er niets van.

Ons uitzicht vanaf de parkeerplaats

Voordat we teruggingen naar de camping zijn we eerst doorgereden naar het eind van Glen Nevis. Glen betekent kloof, vallei. Vanuit de meeste valleien kom je in de volgende, maar deze loopt dood. Na de parkeerplaats kun je nog een eind doorrijden (maar niet met de camper). Wij hebben dat nu gelopen. Een prachtige wandeling in een nauwe kloof, met overal bergen, beekjes en watervallen. En een goede manier om mijn stramme spieren weer wat los te lopen. Dit wandelingetje duurde een goed uur.

Het weer vandaag: zoals zo vaak in deze vakantie heeft het vannacht veel geregend. Overdag hebben we geen druppel gehad. Aardig wat zon, maar zeker in Mallaig wel een frisse wind. Temperatuur: 17/18 ongeveer.