 |
| Eén keer zag ik de camping even door een gaatje in de wolken |
Ik ben vandaag weer Ben Nevis opgelopen. Het weer zag er vanmorgen weliswaar niet zo best uit, maar de afgelopen dagen was dat ook zo. Vroeg in de middag brak de boel dan telkens open. Ik hoopte dat dit vandaag ook zou gebeuren. Desnoods wilde ik wel een uurtje op de top wachten tot het beter werd.
 |
| Bewijs: op de top van Ben Nevis. Onder de poncho zit ik! |
En dan nu de werkelijkheid: ik vertrok om 09.15 uur van de camper met de poncho aan: het was net niet helemaal droog. Toen ik na een kwartiertje bij het Visitor’s Centre was (de start van de wandeling) was het al droog. Dat was veelbelovend! Gauw de poncho weer ingepakt. Na een uur of anderhalf kwam de zon erdoor. Net lang genoeg om mij de kans de geven mijn zonnebril op te zetten. Toen verdween hij weer, voor de rest van de dag. Al gauw kwam ik in de wolken terecht. Die verdwenen vandaag helaas niet. Het werd kouder, hoe hoger ik kwam, en er stak een koude wind op. Dus mijn fleece maar aangetrokken. Toen de wind steeds natter werd ging ook de poncho daar nog overheen. Zo liep ik toch vrij vlot naar boven. Om 12.45 uur was ik op de top. Daar liet ik me even fotograferen (als bewijs) door één van twee Maastrichtse vrienden, die ik natuurlijk ook samen op de foto zette. Het was er volkomen mistig, heel koud (het voelde als nul), heel nat, heel winderig. In een beschut hoekje (de ruïne van het observatorium dat hier ooit gestaan heeft) heb ik even wat gegeten. Het was onmogelijk daar te blijven om op opklaringen te wachten. Achteraf gezien ook maar goed dat ik dat niet gedaan heb, want ze zijn niet gekomen! De terugtocht ging rustig aan maar zonder problemen. Je voelde het warmer (minder koud), droger en minder winderig worden naarmate je lager kwam. Om 16.00 uur was ik terug in de camper. Na inspectie bleek de enige schade die ik heb opgelopen een klein blaartje op allebei mijn hielen. De spierpijn zien we morgen wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten